तु तिथं मी, तु आणि मी

ज्याचे लग्न झाले नाही त्याला लग्न कधी होणार याची काळजी, उत्सुकता लागलेली असते, तर लग्न झालेले कशाला यात पडलो, लग्न झाले नव्हते तेव्हा सुखी होतो असा विचार करतात.

खरं तर लग्न हे हवंहवंस बंधन असते. एक क्षण भाळण्याचा, बाकीचे क्षण सांभाळण्यासाठी असतात. एकमेकांची मने राखणे म्हणजे प्रेम, ही प्रेमाची खुप वेगळी आणि वस्तुनिष्ठ व्याख्या मला जीवनविद्या ज्ञानपीठामध्ये ऐकायला मिळाली.

सदगुरू वामनराव पै यांनी स्त्री हा कुटुंबातील महत्वाचा कणा असून नवरा बायकोनी घर घर टाकून एकमेकांच्या मनात घर करणे म्हणजे संसार, हा दिव्य विचार दिला आहे. पती आणि पत्नी हे जगातील सर्वात पवित्र असे नाते आहे.
दोघे परस्पर पुरक आहेत, दोघेही एकमेकांसाठी  बनलेले आहेत .

संसार सुखाचा करायचा असेल तर दोघांनीही बदललं पाहिजे.असं म्हणतात,

If you want to change the world, start from yourselves.

पतीला पत्नीकडून खुप अपेक्षा असतात .पत्नीलाही पतीकडून भल्या मोठ्या  अपेक्षा असतात. दोघेही बरोबर आहेत. पण यासाठी दोघांनीही बदलले पाहिजे.

Everybody is number 1 @ his own place,
But he should know his place.

संसाराचे प्रश्न विचारायला, अडचणी सोडवायला लोक
संसार न केलेल्या किंवा संसार सोडून पळून आलेल्या
संन्यास्याकडे जातात, हा एक विनोद आहे.

सदगुरू आणि माई यांनी अतिशय सुंदर असा संसार केला. स्वःत शिकत राहीले,

शिकवत राहीले,  मुलांना उच्च शिक्षण दिले, स्वःत सुखी संसार केला, लाखो लोकांचा संसार फुलवला, त्यामुळेच सदगुरू हे आत्मविश्वासाने हे सगळे सांगू शकतात.

संसारातील आपल्या समस्या आपणच निर्माण केलेल्या असतात त्यामुळे आपणच 

त्या सोडवू शकतो, हे आपण लक्षात घेतले पाहिजे. 

संसारात प्राधान्य कशाला द्यायचे हे ठरवायला हवे. समाधान हे फार मोठे धन आहे. 

जगायला पैसे फार कमी लागतात, मजा करायला जास्त लागतात .
कठीण प्रसंगात, एखाद्या विषयावर वादविवाद करून कटुता निर्माण होत असेल तर माघार घ्यायला हवी.
माघार घेण्यात कमीपणा नसतो,
एखाद्याला कमीपणा करण्यात, कमी लेखण्यात दुःख असते.

अपेक्षा, उपेक्षा आणि आग्रह ही अहंकाराची रूपे आहेत.
आपण इतराबद्दल अपेक्षा करतो,
इतरांना सुद्धा आपल्या कडून तशाच अपेक्षा असतात, याचा सहज विसर पडतो.

Attitude of gratitude हवा. नवर्‍याला जसे वाटते मी घरी आल्यावर बायकोने पाणी आणून दिले पाहिजे तसे नोकरी करून आलेल्या, मंडईमधून दोन हातात पिशव्या घेऊन आलेल्या बायकोला पण वाटत असेल ना !

एक अतिशय सुंदर उखाणा ऐकला
मी या कौटुंबिक सौख्य कोर्स मध्ये

           विद्याचा आणि माझा संसार होईल सुंदर
           जेव्हा मी चिरेन भाजी अन् ती लावेल कुकर!

जर तुम्हाला आपल्या बायकोमध्ये, नवर्‍यात जे चांगले गुण आहेत ,
ते लिहून काढायला सांगितले तर एक चिटोरी कागद पण पुरेल.
याउलट तिच्यातील- त्याच्यातील अवगुण लिहायचे तर वही पुरणार नाही !

आपण पार्टनरचे गुण पहा, स्वःतचे अवगुण शोधा .
पार्टनरच्या गुणाचे कौतुक करा, स्वःतमधील अवगुण हळूहळू कमी करा.

पती पत्नीनी एखादा विषय किती ताणावा याला मर्यादा असावी.
दुराव्याला expiry date असावी.डोक्यावर बर्फ, तोंडात बर्फी हे सुत्र हवे.

शब्दाने शब्द वाढतो,बोलण्याने समस्या वाढतात,बोलण्यानेच संपतात.
काही वेळा गप्प बसणे महत्वाचे, त्यामुळेही प्रश्न सुटतात .

रागात धार असते ती नाती कापते. प्रेमात आधार असतो, तो नाती जोडतो.
जीभेने केलेली जखम कधी बरी होत नाही, झाली तरी व्रण राहतो.
म्हणून पती पत्नीनी एकमेकांशी बोलताना, वागताना शब्द जपून वापरावेत. 

  नात्यांमधे विश्वास हवा !

आपल्या जोडीदाराबाबत,  कोणत्याही नात्याबाबत
काहीही बरेवाईट  ऐकायला मिळाले की ....

SOCRETIS चा हा RULE  पहावा , आचरणात आणावा.

समोरच्याला विचारा,

तुम्ही जे मला जे सागणार आहे ते तुम्ही स्वःत ऐकले आहे का?
जे मला सांगणार आहे ते चांगले आहे का ?
यात माझे काय हित आहे का ?

या प्रश्नाची उत्तरे नाही अशीच मिळणार आहेत,
मग कशाला नात्यात अविश्वास, दुरावा, संशय निर्माण होईल , होय ना?

तु तिथं मी,
तु आणि मी
तुझं माझं नाही
आपल्या दोघांचं

आपल्या सगळ्यांचं

घरटं विश्वासाचं

नाती जपत, प्रेम वाढवंत

सर्वाना आनंद देत

आम्ही फुलवणार

घर आणि संसार

जय सदगुरू, जय जीवनविद्या!

             (उत्तरार्ध)