एकदा ती म्हणाली,
ऐ वेड्या,
बस की आता,
आवरू दे मला !
मग मी सहज बोललो
अगोदर मला सावरं,
मग तुझं आवरं !
न्हाहून प्रेमरसात नीव,
तुझ्यात गुंतलाय जीव
बेफाम भावनेचा गुंत्ता ,
तो अगोदर सोडवं ,
मग तुझं आवरं !
न झालेल्या भेटीची उत्कंठा ,
साक्षात भेटीपेक्षा झालीय उत्कंठ,
प्रेमरसात डुबलेल्या
माझ्या मनाला अगोदर सावरं,
मग तुझं आवरं !
वार्याहून वेगवान विजेहून जलद,
तुझ्यापर्यंत पोहचणाऱ्या
माझ्या प्रेमलहरीला
अगोदर सावरं,
मग तुझं आवरं !
कवेत तुझ्या विरघळून जाण्याची ,
ओढ अजुनच वाढलीय मिलनाची,
ओढीने त्या व्याकुळ
या जीवाला अगोदर सावरं,
मग तुझं आवरं !
भावनिक गुंफण अन् कोमलता
नात्यात बहरली आहे आता मणभर,
हळव्या मनाला
तु अगोदर सावरं,
मग तुझं आवरं !
तुझे भास होताना,
घड्याळाचे काटेही थांबतात क्षणभर ,
मग मात्र मीही होतो स्वैरभर,
अगं वेडे
म्हणून तर म्हणतो
अगोदर मला सावरं,
मग तुझं आवरं !
*सतिताभ*
२७.०४.२०२२
