एकदा सखीने विचारले
तुला मी का आवडते ?
खुप विचार केला
पण उमगलंच नाही
मला तु का आवडतेस?
खुप वेळा स्वतःला विचारलं
उत्तर नाही मिळालं
काय सांगू तुला सखे
तुझं हसणं मला आवडतं
तुझं डोळे मिचकावनं तर वेड लावतं
तुझा श्वास मला रोखतो
तुझा भास मला बैचेन करतो
तुझं असणं मला साथ देतं
तुझं नसणं मला भिरभिर करतं
तुझा आवाज धडकन वाढवतो
तुझा स्पर्श स्फुल्लिंग आणतो
तुझी सावली मला साथ देते
तुझी मिठी तुझ्यात सामावून घेते
तुझी लाली मला खुणावते
तुझी .... मला
सारं जग विसरायला लावते
तुझं वागणं तुझं चालणं
तुझं गाणं, तुझं बोलणं
तुझं असणं, हळूच रूसणं
तुझं माझं करता करता
शेवटी तुझंच खरं करणं
तुझे शब्द , तुझे अलंकार
माझं सारं तुझंही तुझं
तुझी काया, तुझा स्पर्श
तुझं बिलगणं,तुझं जवळ येणं
मला ओढणं, माझ्यात सामावणं
बेफाम होऊन श्वासात विरघळणं
तनातून मनात, मनातून देहात घुसणं
तुझ्यासोबतचा हर क्षण आठवतो
मला जगण्याची नवी उर्मी देतो
पण
तुझ्यावर मी प्रेम का करतो
तु मला का आवडतेस
खरंच सांगता येत नाही
कारण
तुला मी माझ्यातच पाहतो
स्वःतवरच प्रेम का करतो
कुणी कधी का पुसतो?
सतीश मोरे
